Een virtuele beleving van Klooster Mariënborn
Op landgoed Mariëndaal heeft tussen 1392 en 1580 een klooster gestaan met de naam Mariënborn. De monniken die er leefden hebben het huidige landschap vorm gegeven. Van het klooster zelf is niets meer over. Toch kun je het vroegere leven in het klooster nog beleven.
Een virtuele beleving van de middeleeuwen
Om het klooster op landgoed Mariëndaal ter plekke te beleven heb je de app ‘Klooster Mariënborn’ nodig op je telefoon. Download daarvoor de app via bovenstaande links. Je zou dat alvast thuis kunnen doen. Op locatie – te herkennen aan de stalen poort – volg je de instructies in de app en stap je vervolgens door de bogen van de poort om op ontdekking te gaan in de middeleeuwen!
Vanaf de parkeerplaats Mariëndaal aan de Utrechtseweg wandel je rechtdoor, onder het viaduct door. Voorbij het huis Mariëndaal is het aan de linkerkant.
Over klooster Mariënborn
Mariëndaal, ook Mariënborn of Fontijne-klooster genaamd, is gesticht door Johannes van Kempen, de broer van Thomas a Kempis, op ter beschikking gestelde grond door een rijke Arnhemmer, Wijnant van Arnhem. Het klooster was een dochterklooster van het klooster Windesheim in Zwolle en de monniken leefden er volgens de overtuiging van de Moderne Devotie en de leer van Augustinus.
Kloosterleven
De kloosterlingen legden zich onder meer toe op het verluchten (versieren) van boeken. Een beroemd voorbeeld is het Getijdenboek van Maria van Gelre. Verder voorzagen ze in hun levensbehoeften door de opbrengsten van goederen en landerijen die het klooster in bezit had. De kloosterbroeders stonden bekend om hun gastvrijheid en liefdadigheid, maar ook om hun misstappen.
Opkomst en teloorgang
In de 15e eeuw had Mariëndaal twee korenmolens, een volmolen en een slijpmolen en vanaf de achttiende eeuw twee papiermolens. De slijpmolen werd ook vervangen door een papiermolen. De korenmolens verdwenen in de 19e eeuw, de oliemolen en de volmolen waren al eerder verdwenen. De kloostergebouwen zelf werden na de hervorming in 1587 afgebroken. De stenen hiervan zijn grotendeels gebruikt om de vestingwerken van Arnhem te herstellen.
Locatie
In de afgelopen dertig jaren zijn drie archeologische onderzoeken gedaan, waardoor is vastgesteld dat er van het klooster zelf nauwelijks nog resten zijn. Wel is duidelijk geworden waar het klooster heeft gestaan. Op landgoed Mariëndaal is een stalen poort geplaatst om de plek te markeren. Als je door de bogen kijkt, zie je binnen de nieuw aangeplante haag de oorspronkelijke kloosterlocatie. De bron, waar het klooster naar vernoemd is, is er nog wel. Dat is de vijver aan het einde van het veld, het laagst gelegen punt van het landgoed.
