't Sol
Ontdek ‘t Sol
Gemengd bos met parkachtig gedeelte en een voormalig arboretum; uitzicht op het dorp Garderen. Verder een voormalige zandafgraving met jonge aanplant en enige heide.
Waarom is dit natuurgebied bijzonder?
De raaf was ooit uitgestorven in Nederland. In de jaren zestig werd deze opnieuw op de Veluwe uitgezet. Met succes: de raaf broedt nu ook in ’t Sol. Ook de geelgors, die alleen nog in het oosten van ons land voorkomt, heeft hier een plekje in de houtwallen en struwelen van de bossen.
Natuur
Flora
De oude houtwallen zijn geschikte groeiplaatsen voor gewone salomonszegel, die hier soms massaal voorkomt. In de oude bosgedeelten kenmerkt hulst de struikvegetatie. In de heidebebossingen, waar de grond schraler is, domineert bochtige smele. In de zandafgraving komt een rijke korstmosflora voor, met daartussen veel buntgras en zandblauwtje.
Bijzondere dieren op ‘t Sol
In de houtwallen en struwelen van de bossen houdt de geelgors zich op en sinds enkele jaren broedt ook de raaf in het gebied. De hazelworm en levendbarende hagedis worden in het terrein regelmatig waargenomen. Dassen, die overigens zelden te zien zijn omdat deze dieren zeer schuw zijn en nauwelijks overdag opereren, hebben een burcht in ‘t Sol. In de zandafgraving is de bruine vuurvlinder aangetroffen.
Locatie & voorzieningen
Locatie
Meervelderweg
3886 MM Garderen
Regio Veluwe – Gemeente Barneveld
Verworven 1981 – Oppervlakte 37 ha
Voorzieningen
-
Wandelen
-
Fietsen
-
Wild kijken
Geschiedenis
Op ‘t Sol ligt een grafheuvel van ongeveer 4000 jaar oud. Het terrein is onderdeel van het voormalige, ruim 68 ha omvattende landgoed ‘t Sol dat aan weerszijden van de weg Garderen-Uddel lag.
De huidige landschapsstructuur wijkt sterk af van die in het verleden. Tot het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw bestond ‘t Sol uit landbouwgronden en heide. De akkers werden gedeeltelijk omzoomd door brede wallen met eikenhakhout, die ook nu nog terug te vinden zijn.
In het zuiden van het terrein stond waarschijnlijk een boerderij met enkele schuren. Van deze oude bewoningsplaats zijn nu alleen nog enkele walletjes terug te vinden. De gebouwen zijn waarschijnlijk na 1909 afgebroken. Na 1900 is de heide van ‘t Sol geleidelijk aan bebost geraakt, al dan niet een handje geholpen door het inplanten ervan. In de jaren zestig werd het bouwland bebost. Een deel werd ingericht als arboretum. Vanaf het hoogste punt werd een strook vrij gehouden om uitzicht te hebben op de Garderense Enk en het dorp. Op dat punt staat een uit zwerfkeien opgetrokken bank met een dak erboven. Een deel van ‘t Sol werd ten behoeve van zandwinning gebruikt. In de diepe, nu niet meer gebruikte, zandwinput heeft zich waardevolle schrale vegetatie ontwikkeld.
